وقتی فرزندپروری ملایم دیگر جوابگو نیست

تحقیقات روانشناسی از اصول فرزندپروری ملایم حمایت می‌کند، اما همیشه هم این استراتژی موثر نیست. درواقع این سبک تربیتی ممکن است برای هر موقعیت و هر کودکی موثر نباشد. در این مقاله از سایت همراهتم قرار است بدانیم که اگر ملایمت در فرزندپروری جواب نداد چه کار کنیم؟

فرزندپروری ملایم چیست؟

اخیراً مبحثی در بین والدین و جامعه باب شده است به نام فرزندپروری ملایم. اما تعریف دقیق این نوع فرزندپروری کاملاً روشن نیست زیرا اصطلاحی نیست که در تحقیقات علمی مورد مطالعه قرار گرفته باشد. با این حال اصول این نوع تربیت مانند: احترام به کودک، در نظر گرفتن دیدگاه کودک، اعتبار دادن به کودک، و همدلی با او را تقریباً هر روانشناس کودک یا متخصص روانشناسی تأیید می‌کند. بخش‌هایی از این نوع تربیت با رفتارهای چالش‌برانگیز کودک نشان داده است که همیشه هم این نوع تربیت جواب نمی‌دهد. بیشتر برنامه‌های فرزندپروری باید در اولویت والدین باشد و سپس به سراغ تکنیک‌های دیگر رفت. تکنیک‌هایی که به والدین کمک ‌کند تا مشکلات رفتاری را که حتی پس از ملایمت در رفتار والدین جوابگو نبوده است را مدیریت کند.

اگر در فرزندپروری ملایم به بن‌بست خوردید

ملایمت در تربیت بچه‌ها برای خیلی از آن‌ها خوب عمل کرده وگرنه نمی‌توان انتظار داشت که اینقدر طرفدار پیدا کرده باشد. اگر این شیوه تا به امروز برای شما و فرزندتان مفید بوده، دلیلی وجود ندارد که شیوه‌ی خود را تغییر دهید، اما بسیاری از والدین می‌گویند که فرزندپروری ملایم با فرزند و خانواده آن‌ها کارساز نبوده است. تحقیقات این تجربه را تأیید می‌کند و نشان می‌دهد که راهبردهای ملایمت در فرزندپروری به خودی خود برای هر موقعیت و هر کودکی مؤثر نخواهد بود همان‌طور که پرخاشگری یا تحکم برای خیلی از کودکان موثر نیست.

اگرچه اصول کلی فرزندپروری ملایم ممکن است برای بسیاری از والدین کار چندان آسانی نباشد، اما باید بپذیریم که بچه‌ها هم حق و حقوقی دارند. راهکارهایی که در ادامه می‌خوانید برای کسانی است که تا به امروز نتوانستند با ملایمت، فرزندان خود را تربیت کنند.

پیامدها را نشان‌شان دهید

خیلی از پدر و مادرها با نشان دادن عواقب کارهای بد فرزندشان به آن‌ها مخالف هستند. دلیل مخالفت آن‌ها هم این است که می‌خواهند کودک‌شان انگیزه‌ی دورنی برای کار خوب‌شان داشته باشند، تا اینکه از عواقب کار بدشان بترسند. این والدین باید بدانند که گاهی اوقات بچه‌ها تضوری از عواقب و پیامدهای اشتباهات خود ندارند. در صورتی که هرچه زودتر با نتایج هر رفتار خوب و بد خود مواجه شوند، بهتر است. چه بخواهیم چه نخواهیم فرزندان ما بزرگ می‌شوند و کارهایی می‌کنند که اشتباه است. آن‌ها باید از بچگی بیاموزند که هر کاری نتیجه‌ای دارد. وقتی از نتیجه‌ی تصمیمات و اشتباهات خود مطلع باشند، کمتر اشتباه می‌کنند یا حداقل اینکه انتظار ندارند دنیا همیشه با آن‌ها خوب تا کند.

توجه انتخابی از خود نشان دهید

واکنش نشان دادن به هر نق نقی از اشتباهات رایج والدین در برخورد با فرزندان است. توجه یک ابزار تربیتی فوق‌العاده قدرتمند است. برای اینکه از توجه خود برای بهبود رفتار فرزندتان استفاده کنید باید کمی هوشیار باشید. سعی کنید به رفتارهای مثبت او بیشتر توجه کنید تا رفتارهای منفیش. اگر فرزندتان برای جلب توجه شما ناله می‌کند، سعی کنید هر زمان که تن صدایش به سمت معمولی رفت به او توجه کنید تا او هم برای اصلاح رفتارش انگیزه داشته باشد. درصورتی که ناراحتی او جزئی باشد مثل: غرغر کردن و جر و بحث کردن بهتر است رفتار او نادیده بگیرید. به این موضوع توجه داشته باشید که هر رفتار و کنشی ناراحت‌کننده‌ای را هم نباید نادیده رها کنید. گاهی بچه‌ها از چیزهایی ناراحت می‌شوند که از نگاه ما جزئی است. سعی کنید خودتان را جای آن‌ها بگذارید.

قهر کردن

برخی روانشناسان قهر کردن را با آزار جسمی یکی می‌دانند. با این حال هیچ تحقیقی به طور مشخص نشان نداده است که چند دقیقه حرف نزدن با کودکی که کار اشتباهی انجام داده، غلط است. درعوض بسیاری از مطالعات می‌گویند که کتک زدن یا فریاد کشیدن و هر روش خشنی برای بچه‌ها بسیار آزاردهنده است. بنابراین شاید تنها چند دقیقه قهر کردن بهتر از این باشد که مجبور به فریاد کشیدن شوید.

کلام آخر

این 3 اصل برای خیلی از والدینی که همیشه با ملایمت و آرامش با فرزندان خود تا می‌کنند راهگشا خواهد بود. بنابراین فرزندپروری مقدم بر فرزندآوری است. ما همیشه زنده نیستیم تا بتوانیم تحت هر شرایطی از فرزندان خود با ملایمت دفاع کنیم. آن‌ها بزرگ می‌شوند و برای زندگی خود دست به رفتارهای درست و غلطی می‌زنند که باید از ابتدا با عواقب آن آشنا شوند. اگر بخواهید با لوس کردن‌شان از آن‌ها حمایت کنید، شما اولین کسی هستید که ضربه‌ای بزرگ به او و آینده‌اش خواهید زده‌اید. فرزندپروری ملایم باید در اولویت همه‌ی والدین باشد، اما نباید تنها انتخاب آن‌ها باشد.