تشخیص اوتیسم در بزرگسالان

اوتیسم یک بیماری عصبی است و فرد مبتلا را در برقراری ارتباط و کنترل احساسات دچار اختلال می‌کند. این بیماری در کودکان شایع و شناخته‌شده‌تر است، اما ممکن است در کودکی تشخیص داده نشود و فرد بدون این‌که بداند تا سنین بزرگسالی با آن زندگی کند. اما اوتیسم در بزرگسالان چگونه است؟

در ادامه‌ی این مطلب از بلاگ همراهتم در مورد اوتیسم بزرگسالی و علائم آن صحبت می‌کنیم.

اوتیسم در بزرگسالان

کسانی که در دوران بزرگسالی احساس انزوای اجتماعی دارند یا در برقراری ارتباط با اطرافیان به مشکل برمی‌خورند بهتر است برای تشخیص اوتیسم بزرگسالی اقدام کنند. معمولا این افراد در دوران کودکی مشکل یا ناتوانی ذهنی داشته‌اند، اما با افزایش یافتن سن متوجه شده‌اند علائم اوتیسم در آن‌ها قابل تشخیص است.

دلیل اوتیسم در بزرگسالان

اوتیسم بدون در نظر گرفتن سن، ملیت و شرایط جسمی بروز می‌کند و موجب ایجاد اختلال در برقراری ارتباط و باعث بروز رفتارهای تکرارشونده می‌شود. دلیل اوتیسم در بزرگسالی این است که فرد در دوران کودکی مبتلا به اوتیسم خفیف بوده اما تا دوران بزرگسالی بیماری او تشخیص داده نشده است.

به همین علت افراد مبتلا به این بیماری با بروز نشانه‌‌های اوتیسم بزرگسالان متوجه وجود این عارضه و تاثیری که روی عملکرد و کیفیت زندگی آن‌ها دارد می‌شوند.

علائم اوتیسم در بزرگسالان

اصلی‎ترین نشانه‌ی اوتیسم در بزرگسالان ناتوانی در برقراری ارتباط و اختلال در فکر، درک یا احساس افرادی است که به این بیماری دچار هستند. اوتیسم در بزرگسالی باعث می‌شود فرد نتواند با دیگران احساس همدلی داشته باشد و در برقراری مکالمات ضعیف عمل کند.

بیشتر بخوانید: راز طلایی تربیت فرزندان موفق

غالبا افراد مبتلا به اوتیسم در بزرگسالی فعالیت‌های محدودی دارند و از طرف دیگر تمایل به انجام رفتارهای تکراری در آن‌ها به خوبی قابل مشاهده است. وقتی روتین کارهای این افراد به هم بریزد، باعث می‌شود پرخاشگر و مضطرب شوند و از عهده‌ی انجام کارها برنیایند.

دیگر علائم اوتیسم بزرگسالان شامل موارد زیر است:

عدم توانایی در تفسیر زبان بدن دیگران

افراد مبتلا به اوتیسم در بزرگسالی نمی‌توانند به درستی اطلاعات مناسب را از زبان بدن افراد دیگر دریافت کنند. به همین علت قادر نیستند رفتارهای مناسبی در پاسخ به محرک‌ها از خود نشان دهند. اوتیسم در بزرگسالی باعث می‌شود درک بو، صدا یا زبان اشاره برای افراد دشوار شود. به همین دلیل افراد مبتلا به اوتیسم با چالش‌های متعدد در زندگی مواجه هستند.

اختلال در تنظیم احساسات

فرد مبتلا به اوتیسم قادر نیست احساساتی مانند خشم، غم یا شادمانی خود را کنترل کند و در موقعیت‌های متفاوت هیجانات خود را تحت کنترل بگیرد. به همین علت آینده‎ی کودکان اوتیسم در بزرگسالی این‌گونه است که نمی‌توانند روابط موفقی را تجربه کنند، زیرا بر احساسات و روابط تسلط ندارند.

اختلال در تکلم

از دیگر مشکلات اوتیسم بزرگسالی این است که این گروه از افراد نمی‌توانند به درستی صحبت کنند و به همین دلیل توانایی ادامه دادن گفتگو را ندارند. علت این است که آن‌ها در لحظه نمی‌توانند تفکرات خود را پردازش کنند و پاسخ مناسبی به آن بدهند.

داشتن دوستان کم

اوتیسم در بزرگسالی منجر به بروز رفتارهای تکرارشونده می‌شود، از طرف دیگر محدودیت‌های سخن گفتن و درک درست از احساسات باعث می‌شود افراد مبتلا دوستان کم و روابط محدودی داشته باشند. به همین علت اوتیسم و مشکلات ازدواج باهم در ارتباط تنگاتنگ هستند. از عوارض اوتیسم در بزرگسالان می‌توان به عدم تجربه‌ی ازدواج موفق اشاره کرد.

بیشتر بخوانید: نقش والدین در مسئولیت‌پذیری فرزندان

چطور با بزرگسال مبتلا به اوتیسم زندگی کنیم؟

اوتیسم در بزرگسالی چالش‌های متعددی برای فرد و آشنایان و نزدیکان او به همراه دارد. به همان میزانی که فرد دچار اوتیسم در دریافت و ابراز احساسات با اختلال و مشکل مواجه می‌شود و نمی‌تواند ارتباط درستی را تجربه کند، همراهان او هم باید همکاری لازم را داشته باشند.

برای مثال افراد نزدیک به شخص مبتلا نباید انتظار داشته باشند فرد با ارتباط چشمی یا زبان اشاره متوجه منظور آن‌ها شود، بلکه باید با او بسیار صبورانه رفتار کنند. به این ترتیب نباید رفتارهای فرد اوتیسمی بی‌ادبانه یا غیراجتماعی تلقی شود، بلکه لازم است با این افراد حمایتگرانه و با صبوری رفتار کرد.