مطمئنا برای همه‌ی ما پیش آمده است که مدام کارهایمان را پشت گوش بندازیم. معمولا تعویق انداختن کارها یا اهمال‌کاری را زمانی انجام می‌دهیم که اضطراب داشته باشیم. اضطراب روی عملکرد‌های ما تاثیر مستقیم می‌گذارد. فرقی هم ندارد که از اضطراب و دلیل آن آگاه باشیم یا خیر، اضطراب کار خودش را می‌کند. آنقدر برای شروع یک کار و چگونگی نتیجه‌ی آن مضطرب می‌شویم که از خیر اقدام کردن می‌گذریم.
از اهمال‌کاری و اضطراب چه می‌دانیم؟
اهمال‌کاری پشت‌گوش انداختن مسئولیت‌های‌مان است. این موضوع تنها مخصوص افراد تنبل نیست. برخی از ما زمانی که به اضطراب دچار می‌شویم، توانایی انجام کارهای خود را از دست می‌دهیم. هر‌فردی در زندگی‌اش ممکن است دچار اهمال‌کاری شود. در ادامه نشانه‌هایی از اهمال‌کاری را می‌خوانیم تا تفاوت آن را با تنبلی بیشتر درک کنیم.
نشانه های اهمال کاری چیست؟
برای اقدام نکردن‌ها و پشت گوش انداختن‌های ما دلایل زیادی وجود دارد. همان‌طور که پیشتر هم گفتیم اضطراب یکی از مهم‌ترین دلایل این موضوع است. سختی کار و به نتیجه نرسیدن باعث اضطرابی می‌شود که مانع از انجام آن است. باید به این موضوع توجه داشته باشید که بین اهمال‌کاری (خصوصا اهمال‌کاری ناشی از اضطراب) و تنبلی فرق زیادی وجود دارد. در تنبلی فرد از ابتدا مسئولیت کاری را به عهده نمی‌گیرد، اما زمانی که به اهمال‌کاری دچار می‌شویم، کارها را به بعد موکول می‌کنیم. حتی برای دیرتر انجام دادن کار خود سراغ مسئولیت‌های غیرضروری دیگرمان هم می‌رویم. اساسا در تنبلی هیچ مسئولیتی را به عهده نمی‌گیریم و اگر کاری را هم به ما بسپارند آن را انجام نمی‌دهیم، اما در اهمال‌کاری کارمان را انجام می‌دهیم، با این تفاوت که مدام امروز و فردا می‌کنیم و وظیفه‌ی خود را در وقت مشخص و درست انجام نمی‌دهیم. برای شناخت اهمال‌کاری باید به نشانه‌های آن توجه کنیم، تا بتوانیم از عواقب ناخوشایند آن در آینده جلوگیری کنیم.
احساس مقاومت شدید برای انجام کاری
بعضی وقت‌ها آنقدر از شروع یک کار می‌ترسیم که در برابر آن مقاوت زیادی می‌کنیم، برای این موضوع کلی بهانه‌تراشی می‌کنیم، بهانه‌هایی که تنها خودمان می‌دانیم حقیقت ندارند. درواقع با این کار خودمان را گول می‌زنیم. زیرا می‌دانیم که تنها از روی اضطراب است که در انجام کارمان اهمال‌کاری می‌کنیم. به‌علاوه اگر این مسئله را ریشه‌یابی کنیم، متوجه خواهیم شد که در گذشته برای همین کار و یا کاری مشابه آن، اضطراب شدیدی را تجربه کرده‌ایم.
سرزنش دیگران
برخی از ما برای انجام نشدن کارهایمان سعی می‌کنیم دیگران را مقصر کنیم. در این شرایط به‌جای‌اینکه مسئولیت اهمال‌کاری خود را بپذیریم، سعی می‌کنیم دیگران را سرزنش کنیم. این کار از اضطراب ما کم می‌کند. برای حل این مشکل باید تلاش کنیم به رفتارهای خودمان توجه کنیم. اگر مسئولیت کاری را به عهده می‌گیریم نباید برای آن بهانه‌تراشی کنیم و اصطلاحا از زیر آن در‌برویم. با نگاه به توانمندی‌های‌مان می‌توانیم مسئولیت خود را درک و آن را بپذیریم. همین موضوع باعث می‌شود که از میزان اضطراب‌مان کم شود و درنتیجه کار را هرچه زودتر انجام دهیم.
اهمال‌کاری و اضطراب ناشی از کمال‌گرایی
افراد کمال‌گرا همیشه منتظر وقتی مناسب برای انجام کارهای‌شان هستند. آنها با سخت نشان دادن آن کار، اصطلاحاً برای خود بهانه می‌تراشند و برای شروع کار اقدام موثری نمی‌کنند. زمانی که به کمال‌گرایی مبتلا باشیم، از اینکه به بهترین نتیجه دست پیدا نکنیم، نگرانیم. حتی نگران این هستیم که همه‌ی شرایط و امکانات مهیا نباشد. برای یک کمال‌گرا فرقی ندارد، کاری که می‌خواهد انجام دهد چقدر پیش پا افتاده است. او برای دریافت نتیجه‌ی مطلوب حتی حاضر است از انجام آن کار دست بکشد.
بحران مدیریت زمان
کسانی که اهمال‌کاری می‌کنند معمولا در مدیریت زمان عملکرد بسیار ضعیفی دارند. آنها اصطلاحا «دقیقه نودی هستند». این افراد کارها را آنقدر پشت گوش می‌اندازند که در روز‌ها یا ساعات پایانی در کمال استرس و اضطراب مجبور می‌شوند، آن را به اتمام برسانند. مسلما انجام کار در یک بازه‌ی زمانی کوتاه نمی‌تواند نتیجه‌ی خوبی داشته باشد. بنابراین کارهای چنین اشخاصی با کیفیت نخواهد بود.
رویاپردازی
رویاپردازی یکی دیگر از نشانه‌های اهمال‌کاری‌ست. این افراد به جای اینکه زمان و انرژی خود را صرف شروع و انجام کار کنند، ساعت‌ها برای خودشان رویا می‌بافند. رویاپردازی اگر همراه با عمل هیچ ایرادی ندارد. متاسفانه افراد اهمال‌کار بدون هیچ اقدامی رویاهایی می‌بافند که هیچ تناسبی با عمل‌شان ندارند. آنها برای شروع نکردن فاصله‌ی زیادی بین رویا تا شروع را می‌بینند. درنتیجه از روی اضطرابی که از این فاصله به آنهادست میدهد، شروع کردن را به تعویق می‌اندازند.
همان‌طور که دیدید اضطراب و اهمال‌کاری با یکدیگر در ارتباطند. اهمال‌کاری می‌تواند ایجاد اضطراب کند. اضطراب نیز سد و مانع فرد برای شروع کردن است. این چرخه‌ی معیوب ادامه دارد تا زمانی که فرد بخواهد بر اهمال‌کاری خود غلبه کند. حالا که با نشانه‌های اهمال‌کاری و ارتباط نزدیک آنها آشنا شدید، در ادامه راهکارهایی را برای کاهش اضطراب پنهان در ناخودآگاه‌تان که منجر به این مشکل می‌شود، ارائه خواهیم داد.
کارهایتان را اولویت‌بندی کنید
مشغله‌ی زیاد می‌تواند مانع انجام کارهای واجب باشد. اگر فکر می‌کنید کارهایتان را فراموش می‌کنید، آنها را بنویسید. مهم نیست چقدر مهم باشند. نوشتن به شما کمک می‌کند بتوانید آنها را اولویت‌بندی کنید. برنامه‌ریزی داشته باشید تا بتوانید جلوی اهمال‌کاری ناشی از اضطراب را بگیرید. تلاش کنید به نیمی از برنامه‌های‌تان پایبند باشید. بعد از مدتی متوجه خواهید شد که چقدر کار نکرده داشته‌اید. حتی مهم‌تر از آن، اینکه شما قدرت انجام آنها را داشتید. پس برای باقی وظایف خود تنها اراده کافی‌ست.
نگاه صفر و صدی را کنار بگذارید
داشتن تفکر صفر‌و‌صدی باعث اهمال کاری می‌شود، مخصوصاً اگر این تفکر با کمال‌گرایی همراه شود، می‌تواند نتایج بسیار بدی داشته باشد. برای جلوگیری از این تفکر لازم است استانداردهای متعادلی برای انجام کارهایتان درنظر بگیرید تا همراه با کاهش اضطراب‌تان از اهمال‌کاری نیز جلوگیری کنید. از خودتان و توانمندی‌هایی که دارید توقع معقولانه‌ای داشته باشید. اگر بخواهید از خودتان قهرمان بسازید، هیچوقت دست به عمل نمی‌زنید.
تحمل شرایط مبهم را داشته باشید
گاهی اوقات دلیل اصلی اهمال‌کاری ما ناتوانی در تحمل شرایط مبهم است. چنین شرایطی موجب ایجاد استرس در ما خواهد شد و اولین راهکاری که مغز برای مقابله با آن پیشنهاد میدهد، اهمال‌کاری است. قابلیت تحمل شرایط مبهم نیازمند ظرفیت بالایی‌ست. اگر کاری به شما محول می‌شود، حتما درمورد آن تحقیق و مطالعه کنید. هرچه بیشتر بدانید سطح اضطراب شما کاهش پیدا می‌کند. درنتیجه برای شروع کردن اشتیاق بیشتری خواهید داشت.
نتیجه‌ی اهمال کردن‌تان را تصور کنید
به این فکر کنید که اگر شروع نکنید چه خواهد شد. اگر وظیفه‌ی خود را انجام ندهید و آن را به پایان نرسانید چه چیزهایی را از دست میدهد. وقتی این موقعیت را تصور کنید دست به عمل می‌زنید.
تشویق و تنبیه
برای خودتان جایزه تعیین کنید. کارهایتان را تقسیم‌بندی کنید و برای انجام هر قسمت از آن به خودتان پاداش بدهید. لازم نیست پاداش‌تان خیلی بزرگ باشد. پاداش‌های کوچک مثل یک لیوان چای هم کارساز است. پاداش‌تان را با کاری که می‌کنید مطابقت بدهید. این دو باید به یکدیگر بیایند. در مقابل می‌تواند از تنبیه هم استفاده کنید. برای مثال اگر امروز به باشگاه نرفتید و تمرین نکردید، خودتان را از دیدن سریال محبوب‌تان محروم کنید. توجه داشته باشید که برای پاداش و تنبیه با خودتان صادق باشید.
اهمال‌کاری ناشی از اضطراب می‌تواند زندگی شما را تحت تاثیر قرار دهد. راه‌هایی که گفته شد را امتحان کنید. اگر بی نتیجه بود بهتر است با یک روانشناس صحبت کنید. هرچه زودتر اقدام کنید بهتر است.