بالاترین سطح تحصیلات: دانشگاه (اما رشته را ناتمام گذاشته است.)
مدارج تحصیلی: دانشکده عالی (معادل دیپلم پیشرفته)، گواهی آشپز درجه یک پیشرفته.
علایق: تنیس، ماهیگیری، پیاده روی، کلکسیون ظروف چینی قدیمی.
فلسفه شخصی: «با کسانی که دوستشان ندارید، معاشرت نکنید.»
نخستین بار که پرولیت تصمیم گرفت فعالیت در زمینه کیترینگ را آغاز کند، کار او فقط چند هفته دوام یافت. خوشبختانه دومین تلاش او برای آغاز یک کسب و کار با موفقیت بیشتری همراه بود. در واقع او به تدریج شرکت کیترینگ، رستوران و مدرسه آشپزی را سر جمع به مبلغ ۱۰ میلیون پوند فروخت.
لیت که در آفریقای جنوبی بزرگ شده بود، در کودکی علاقه چندانی به آشپزی نداشت زیرا تمام غذاهایی که خانواده او در منزل صرف میکردند، توسط آشپز آنها تهیه می شد. در واقع، سه شغل نخستی که او انتخاب کرده بود، اسب سواری، هنر پیشگی یا طراحی تئاتر بود. او به دانشگاه رفت تا در رشته درام و ادبیات تحصیل کند اما موفق نشد و در دومین سال، دانشگاه را ترک گفت.
اما وقتی در بیست و یک سالگی به پاریس رفت تا زبان فرانسه یاد بگیرد. یعنی همان زمان که با خانوادهای فرانسوی زندگی می کرد و در آنجا مراقبت از کودکان و نظافت منزل را نیز انجام میداد، متوجه شد که می خواهد برای امرار معاش به کار تهیه غذاهای باکیفیت روی آورد.
او با تظاهر به اینکه قبلاً در آشپزخانه یک رستوران کار کرده است، توانست در رشته کوردون بلو پیشرفته در لندن ثبت نام كند. اما توانست در امتحان این رشته قبول شود و برای آشپزی در یک شرکت مشاوران حقوقی استخدام گردد. در آنجا با تلاشی بی وقفه، صفحه به صفحه همگام با کتاب آشپزی کوردون بلو پیش می رفت.
این کار همچنان ادامه یافت تا اینکه به کار تدارک غذای جشن های عروسی کشید و با وجود ناکامی در شرکت متینه کولیشنز، لیت خیلی زود جرأت و جسارت لازم را به دست آورد تا موسسه تدارک غذای دیگری تحت عنوان لیتز گودفود را تأسیس نماید. اما هنوز هم چیز زیادی در خصوص نحوه اداره کردن یک فعالیت تجاری نمیدانست.
به رغم شروع ناموفق، کار پیش رفت و هفت سال بعد، لیت رستوران خود تحت عنوان لیتز را با سرمایه ای معادل 30 هزار پوند در ناتینگ هیل تأسیس کرد. پولی که یک سوم آن را از مادرش قرض گرفته بود. از همان ابتدا روش کاری منظمی را در پیش گرفت و به جای اینکه خودش آشپزی کند، یک آشپز استخدام کرد.
وقتی فهمید می تواند به کارکنانش پول بدهد تا آن طور که او میخواهد غذا درست کنند، یک مدرسه آشپزی نیز در همان نزدیکی افتتاح کرد و آن موقع بود که پول گرفتن از مردم برایش مفهوم بیشتری پیدا کرد. این کار به قدری موفقیت امیز بود که در عرض چند سال مجبور شد به یک ساختمان بزرگتر نقل مکان کند زیرا هنرجویان بسیاری میخواستند در این رشته ثبت نام کنند.
البته هرآنچه که لیت به آن دست زد طلا نشد. مثلاً تصمیم او برای فروش شرکت هایش در سال ۱۹۹۵ تا حدودی به دلیل ناکامی رستوران سرپنتین وی در محله کنسینگتون گاردنز بود. او در آنجا 300 هزار پوند زیان کرد.
لیت که اکنون عضو هیئت مدیره شرکت های وول ورتز و وایتبرد است، سه کتاب رمان نوشته و ریاست چند سازمان خیریه را نیز بر عهده دارد.
