وقتی صاحب فرزند می شویم می پنداریم باید مثل خودمان بشود. تصور می کنیم او پشتکار و علاقه مندی های ما را خواهد داشت، و در تمام موقعیت ها، رفتاری درست مثل ما بروز خواهد داد. مشکلی اینجاست که ژنتیک بسیار پیچیده تر از این حرفهاست.
ما می توانیم به فرزندانمان خروارها در باره زندگی و موفقیت آموزش دهیم. اما آنچه که عقل سلیم و اعتدال در ما حکم می کند این است که کشف کنیم واقعاً نیازی نیست این کار را خود به تنهایی انجام دهیم. افرادی را پیرامونتان بیابید که علاقه مندی های مشتریکی با فرزندتان دارند و او را تشویق به ارتباط گیری با آنها کنید. شاید شما حتی یک رگ هنری هم در بدنتان نداشته باشید، اما فرزندتان عاشق طراحی باشد. در این صورت می توانید برایش پرستاری بگیرید که دانشجوی هنر باشد و شب هایی که شما تا دیروقت بیرون از منزل هستید پیش از بردن او به تختخواب برایش از مسائل هنری حرف بزند.
این کار مزایای بیشماری دارد. اول اینکه به فرزندتان می آموزد قادر است آدم هایی را بیاید که پاسخگوی نیاز هایش باشند و همچنین می آموزد که در بیرون خانه نیز افرادی با طرز فکر و احساس مشابه او وجود دارند.
همچنین به او در عمیق تر و ریشه ای تر کردن علاقه مندی اش کمک می کند و قادر می شود ببیند آیا واقعا احساس خوبی نسبت به پیشرفت در این رشته دارد یا خیر.
آموزش مهارت های اجتماعی
در قدیم این طور تصور می شد که مهمترین ویژگی ما بهره هوشی مان (IQ) است. چیزی که با آن به دنیا می آییم البته تحصیلات خوب و محیط خانوادگی مثبت نیز بر آن تاثیرگذار است.
أخيراً مردم متوجه تئوری گاردن در خصوص هوشی های چندگانه شده اند و شروع به ارزیابی و بررسی شیوه های مختلفی که افراد می توانند در آن باهوش باشند، کرده اند. به عنوان مثال ممکن است یک ریاضیدان در رابطه با اعداد معرکه باشد؛ اما در نگارش یک متن ادبی توانمند نباشد. عکس این مطلب هم صادق است.
خیلی مهم است که طیف وسیعی از موقعیت های مختلف را به فرزندانمان ارائه دهیم تا آنچه را در آن استعداد دارند و خوب عمل می کنند
بیابند. در این صورت می توانند تصمیم بگیرند بر چه چیزی تمرکز کنند. گرچه یک مورد هست که حقیق هیچ کس قادر به فرار از آن نیست: مهارتهای اجتماعی.
هيچگاه زورکی او را به سمت موقعیت هایی که در آن احساس امنیت نمی کند سوق ندهید، اما پیشنهاد دهید که با او در آن وضعیت ها سهیم شوید. مراقب باشید مرعوب ترس های او نشوید. اگر به طور طبیعی خونگرم، بشاش و خوشرو هستید بگذارید فرزندتان نظاره گر برخورد و تعامل شما با دیگران باشد؛ به عوض اینکه چون فکر می کنید موقعیت های جدید اجتماعی او را عصبی می کند تصمیم بگیرید در خانه بمانید.
به منظور بالابردن اعتماد به نفس فرزندان در برقراری ارتباط با دیگران، طیف وسیعی از ابزارها را به کار گیرید. تحقیقات نشان داده است بچه هایی که هنگام خواب عروسک هایشان را با خود به رختخواب می برند معمولاً در آینده افرادی اجتماعی هستند. همچنین بکوشید دوستانتان را بارها به منزل دعوت نمائید. نشست و برخاست با دیگر والدین، یا شرکت دادن فرزندتان در موقعیت هایی که پیش از این از حضور در آنها لذت می برد و احساس آرامش می کرد مثل تیم فوتبال یا کلاس رقص، بسیار کمک کننده است.
آداب و رفتارهای اجتماعی را به او بیاموزید و کمکش کنید ابزارهایی را برای مدیریت رفتارهای خود در شرایط دشوار بیابد. صحبت با بزرگسالان برای اکثر کودکان معمولا آخرین گزینه است.