تمایزهای مدیریت سنتی و کارآفرینی سازمانی

اکنون به مقایسه­ ی سیستم مدیریت سنتی و سیستم کارآفرینی سازمانی از نظر 11 ویژگی  می ­پردازیم:

1. انگیزه ­های اولیه: در مدیریت سنتی پیشرفت، پاداش ­های سنتی که غالباً مادی است و دست­یابی به قدرت، انگیزه­ ی اصلی را تشکیل می­دهد در حالی که در کارآفرینی سازمانی، خواستار آزادی و دسترسی به منابع شرکت است، هدف ­گرا و خودجوش است، اما به پاداش­ ها و شناخت سازمانی هم به خوبی پاسخ می­دهد.

2. زمان­ گرایی: در مدیریت سنتی سهمیه­ ها و بودجه­ ها، افق برنامه ­ریزی­ های هفتگی،ماهیانه، فصلی، سالانه، انتقال و پیشرفت را تعیین می­کند. در کارآفرینی سازمانی اهداف نهایی سه تا پنج ساله بر پایه ­ی نوع معاملات است و رعایت جدول زمانی ضرورت دارد.

3. گرایش در کار: در مدیریت سنتی کار تفویض و بیشتر انرژی صرف سرپرستی و بررسی گزارش ­ها می­شود. در کارآفرینی سازمانی مشغولیت زیاد است، تفویض کار الگوی خود را دارد و در زمان لازم برای انجام کاری، آن کار انجام می­شود.

4. مهارت­ ها: در مدیریت سنتی، بیشتر کارکنان و مدیران در رشته­ های تجاری، استفاده از ابزارهای تحلیل انتزاعی، مدیریت افراد و مهارت­ های سیاسی تحصیل کرده ­اند. در کارآفرینی سازمانی افراد از امور تجاری آگاه اند و مزایای رسمی نیز دارند، اما بر اساس نیازهای شرکت از هر مهارت و تخصصی استقبال میشود و یادگیری به صورت پویا در سازمان جریان دارد.

5. نگرش به تشویق: مدیریت سنتی دیگران را نسبت به سرنوشت خود مسئول می­داند و ممکن است نیرومند و جاه طلب باشد. تمرکز دارد، ولی از قدرت دیگران نسبت به خود واهمه دارد. کارآفرینی سازمانی متکی به خود است و بسیاری از کارآفرینان سازمانی به نظام بدگمان اما به قدرت خود در احاطه ­ی آن خوشبین هستند.

6. کانون توجه: مدیریت سنتی ابتدا به حوادث داخل شرکت و سازمانش توجه دارد؛ در حالی که کارآفرینی سازمانی به داخل و خارج از خود همزمان توجه نشان می­دهد و فروش بر پایه­ ی نیازهای بازار و معامله و در عین حال توجه به مشتریان را هم در کانون توجهات خود می گنجاند.

7. نگرش به مخاطره: مدیریت سنتی محافظه کار است و جانب احتیاط را رعایت می کند. کارآفرینی سازمانی خواهان مخاطره و ریسک است، از خطر نمی هراسد و از خطر برایش کوچک به نظر می­ آید.

8. استفاده از تحقیقات بازار: مدیریت سنتی مطالعه­ ی بازار را برای کشف نیاز و توسعه ­ی محصول انجام می­دهد. کارآفرینی سازمانی نیاز را خودش ایجاد میکند، به خلق محصولی دست می­زند که تا کنون در بازار نبوده و مورد آزمایش قرار نگرفته است و با مشتریان نظرسنجی کرده و ایده را عملی می­کنند.

9. نگرش به مقام:در مدیریت سنتی به جایگاه توجه می­شود در حالی که در کارآفرینی سازمانی سِمت­ های سنتی برای آنان مسخره است و نمادهای آزادی را حفظ می­کنند.

10. نگرش به شکست و اشتباه: در مدیریتی سنتی برای اجتناب از شکست تلاش می­کنند و گاهی شکست را با تأخیر شناسایی می­کنند. کارآفرینی سازمانی نسبت به نیازها حساس است و برای همین نیازها به شکل منظم خودشان را بروز می ­دهند و از این رو قابلیت پیش­بینی پیدا می­کنند. پروژه ­های ریسکی مخفی نگه ­داشته میشوند تا بدون اینکه اشتباه یک شکست عمومی تلقی شود از آن بیاموزند.

11.  سبک تصمیم گیری: در مدیریت سنتی تصمیم از بالا به پایین گرفته می­شود و بستگی به تجمیع نظر رؤسا دارد و از این رو با تأخیر همراه است. در کارآفرینی سازمانی مشارکت در تصمیم وجود دارد با اینکه مدیریت عاملیت خودش را حفظ می­کند.

نقش­ های مدیران در سازمان­ های کارآفرین را می توان شش محور اصلی زیر بیان کرد:

تشویق به نوآوری به وسیله ­ی :

1. تغییر در ساختار و نمودار سازمانی

2. کاهش واحدهای سازمانی

3. معرفی کالاهای جدید

4. ارائه اندیشه و فکر نو

ایجاد فرصت زمانی به منظور:

1. دادن فرصت دوباره برای جبران اشتباه

2. اهمیت دادن به اینکه کارکنان مشغول کار باشند

3. اهمیت دادن به تناسب ویژگی­ های فرد با نیازمندی­ های شغلی

توسعه­ ی تیم­ های کارآفرینی به وسیله­ ی:

1. تشکیل و ایجاد تیم­ های اجرایی

2. شناسایی و به کارگیری افراد برای مخاطره ­پذیری و خلاقیت

تفویض اختیار با انجام امور زیر:

1. تفویض اختیار به زیر دستان

2. حل مشکل با مشورت و همکاری

3. انعطاف پذیری در فرآیند بودجه ریزی

حمایت مدیران با توجه به:

1. حمایت مالی مدیریت برای انجام کارها

2. حمایت از پروژه­ های کوچک در داخل سازمان

3. دسترسی به وجوه و منابع جهت انجام کار

شیوه­ های جدید پاداش با اعمال:

1. تشویق از طرف مدیریت عالی

2. دادن پاداش اضافی و کارانه مبتنی بر عملکرد

منبع:خلاقیت و کارآفرینی دو بال پرواز