سخنران خوب و ارزشمند، سخنرانی است که بلافاصله پس از مشخص شدن زمان سخنرانی، پروندهی آن را در ذهن خود باز کند و سعی کند هر رویدادی که برای او رخ میدهد را به طریقی با صحبت و سخنرانی خود مرتبط کنید.
دیل کارنگی معتقد است« تمام ایدههایی را که بدون کمک دیگران، از فکر خودتان سرچشمه میگیرند. آنها برای تقویت روح شما از یاقوت و الماس گرانبها تر هستند.» خواهید دید که سخنرانیهایی که بیشترین اثر را بر زندگی مردم دارند، همان سخنرانیهایی هستند که قسمت عمدهی آنها زاییدهی ذهن شما هستند.
اگر بخواهیم یک فرمول کلی در مورد جمع آوری محتوا بگویم این است که در مورد موضوع سخنرانی خود آنقدر محتوا جمع آوری کنید که چندین برابر بیشتر از هر موضوعی که میخواهید صحبت کنید، محتوا بدانید و بتوانید سوالات احتمالی مخاطبان را پاسخ دهید.
معنی تمام کلماتی که استفاده میکنید را بدانید. تلفظ صحیح برخی از کلمات نیز مخصوصا نامهای خارجی نیز موردی است که در صورت نا آشنایی با آن، از طرف مخاطبان بازخورد منفی ای در پی دارد.
سازماندهی و پیکر بندی
فرمول ABC-C
این فرمول که توسط آکاش کیارا سخنران مالزیایی پیشنهاد شده دارای چهار جزء است که از بهترین سخنرانیها استخراج گردیده است:
جلب توجه (ATTENTION GRABBING)
30 ثانیه اول سخنرانی بزرگترین چالش یک سخنران است که در صورت موفق نشدن در آن به سختی میتوان در ادامه مخاطبان را مشتاق به ادامه ی سخنرانی نگه داشت. برای جذابیت بیشتر میتوان از داستان یا نقل قولهای معروف و مرتبط با موضوع سخنرانی استفاده کرد.
شروعهای ممنوعه:
-
معرفی خود را طولانی نکنید.
-
از شرکت تان بیش از حد تعریف نکنید.
-
عذرخواهیهای همیشگی و بیش از حد را کنار بگذارید.
-
مقدمهی طولانی و بدیهی نگویید.
بدنه(BODY)
بدنه در حقیقت مسیری است که شما میپیمایید تا مخاطبان را به هدف سخنرانی برسانید. به یاد داشته باشید که توجه مخاطبان در ابتدای سخنرانی بیشترین مقدار است و در ادامه به مرور کاهش مییابد. پس هرجایی که احساس کردید توجه مخاطب کم شده ما با جرقههایی توجه مخاطبان را جلب میکنیم تا آنها را درگیر نگه داریم. گاهی میتوان با پرسش هایی از مخاطبان و یا تغییر لحن و موضوع، توجه آنها را به دست آورد. از دیگر مهارتهای جلب توجه مخاطبان این است که موضوع را برای آنها عینی و ملموس کنیم. استیوجابز در یکی از سخنرانیهای خود برای معرفی محصول جدیدشان گفت تلفنهای ما بدنهی تمام استیل دارند و تا زمانی که آن را در دست نگیرید ان را درک نخواهیدکرد. سپس در ابتدای هر ردیف از صندلیها افرادی گوشیها را به دست مخاطبان میرساندن تا آن را لمس کنند.
حتی اگر تمام مطالب شما جذاب و حرفهای طراحی شده، باید قبول کنید هیچ مخاطبی نمیتواند بیش از 90 دقیقه میخکوب شما باشد. پس زمان سخنرانیتان را کنترل کنید.
طنز:
طنز یک چاقوی دولبه است که میتواند سخنرانی فوقالعادهی شما خیلی عالی یا خیلی بد کند. این مهارت شماست که تعیین می کند از کدام لبه ی آن استفاده کنید. در طنز باید چند ویژگی را رعایت کرد:
-
مخاطب شناسی بطور کامل صورت گیرد. چون ممکن است طنزی برای یک جمع خنده دار باشد و برای جمعی دیگر خیر.
-
پیش از طنز جمع را آماده کنید. مثل نیمچه لبخندی بر لب سخنران برای آماده کردن مخاطب جواب میدهد.
-
طنز را مرتبط با موضوع سخنرانی کنید.
-
طنز را قبلا تست کنید و ببینید آیا جواب میگیرید.
جمع بندی (CONCLUSION)
شما در فرصت کمی که حدوداً 5 تا 10 درصد زمان سخنرانی است باید به جمع بندی بپردازید. جمع بندی لُب کلام است و میبایست کوتاه باشد. حتی اگر در زمان جمع بندی نکتهی جدیدی به ذهنتان رسید از گفتن آن خودداری کنید.
دعوت به انجام کار واضح(CLEAR ALL TO ACTION)
اکثر سخنرانان پس از سخنرانی از مخاطبان دعوت می کنند با توجه به موضوع سخنرانی کاری انجام دهند. مثلا یک پزشک در سخنرانی دربارهی مضرات سیگار، از حضار بخواهد افرادی که سیگار در جیب دارند آن را در سطلهای زباله ی انتهای سالن بیندازند.
آماده سازی و تمرین
از روخوانی در سخنرانی بپرهیزید با انجام این کار، این حس را به مخاطبان خود منتقل میکنید که گویا حرف از شما نیست و شما بازگو کنندهی حرفهای دیگران هستید. همچنین این کار باعث از بین رفتن ارتباط چشمی شما با مخاطبان تان می شود.
در استفاده از پاورپوینت توجه داشته باشد که حتما از فونت بزرگ استفاده کنید، از تصاویر حتما استفاده کنید و جمله نویسی نکنید. قانون 5*5 را در پاورپوینت از یاد نبرید. در هر صفحه حداکثر 5 خط داشته باشید و در هر خط بیش از 5 کلمه نداشته باشید.
مدیریت زمان
درست است که مخاطب توقع دارد شما در راس زمان مورد نظر سخنرانی خود را به اتمام برسانید اما توجه داشته باشید اگر آن را بسیار زودتر از زمان مورد نظر به پایان برسانید مخاطب شما احساس میکند که تقلب کردهاید. خصوصاً زمانی که برای سخنرانی پولی هم پرداخت کرده باشد.
اجرای سخنرانی
در برخی از جمعها جو سنگینی حاکم است که وظیفهی سخنران این است که جو سخنرانی را کمی تلطیف کند. سعی کنید در حین سخنرانی مقداری حرکت داشته باشید و پشت تریبون سنگر نگیرید. در پایان هم جوری سخنرانی را به اتمام برسانید که نقطهی ابهامی باقی نمانده باشد. در آن لحظه برای چند لحظه بی حرکت باقی بمانید و یا با لبخندی به طرف یکی از حضار ، نشان دهید که سخنان تان به پایان رسیدهاست.
چه بخواهید و چه نخواهید در 90 درصد اوقات پس از سخنرانی، یک افسردگی به سراغتان می آید و از خود ناراضی خواهید بود. پس از این افسردگی مقطعی استفاده کنید تا سخنرانی خود را نقد کنید.
خانم آماندا ویکرز در کتاب خود « خودآموز سخنرانی» مراحل یادگیری مهارتهای ارتباط کلامی را در چهار مرحله تقسیمبندی میکند :
-
ناتوانی ناآگاهانه: وحشتناک ترین مرحله برای یک سخنران است و در واقع ما در این مرحله علیرغم نداشتن توانایی سخنرانی، فکر میکنیم که سخنران خوبی هستیم و مخاطبان مان را آزار میدهیم.
-
ناتوانی آگاهانه: مرحلهای مهم در شناخت خویش است و در این مرحله بر ناتوانی خود در سخنرانی معترف هستیم و سعی خواهیم کرد توان خود را بهبود ببخشیم.
-
توانمندی آگاهانه: زمانی که ما انرژی زیادی برای هر سخنرانی میگذاریم تا از توان مان بهترین استفاده را ببریم. در این مرحله تمام حرکات ما آگاهانه است و بسیار مراقب هستیم.
-
توانمندی نا آگاهانه: زمانی که توان انجام کار را به دست میآوریم و آنقدر برایمان عادی شده که بصورت غریزی و ناآگاهانه سخنرانی را به نحو احسن انجام میدهیم.
وقتی خواننده کتاب حاضر را مطالعه میکند یعنی مرحلهای اول را طی کردهاید و حال باید سعی کنید مراحل بعدی را هرچه زودتر پشت سر بگذارید.
برای مطالعه مقدمه این مقاله کلیک کنید:
جعبه ابزار کاربردی در سخنرانی
مقاله مرتبط:
مدیریت ترس قبل از سخنرانی
ارسال پاسخ